Vandaag was mijn laatste dag bij de Wereldomroep. Sinds 2005 werkte ik wanneer er iemand op vakantie was of ziek: xaf to the rescue. Op zich was mijn werk daar niet zo interessant als van mijn collegaredacteurs. Zij maakten radio en een aantal van hen deed daarnaast internet. Aangezien ik geen radio-ervaring had, viel ik alleen in voor het internetgedeelte. Dat is dan net iets minder interessant dan echt op pad gaan en reportages maken. Maar als bijbaan naast mijn studie was het meer dan een prima baan. En als ik meer tijd had gehad, had ik me naast het schrijven voor internet zeker ook toegelegd op het maken van radio. Maar goed, dat is er dus niet van gekomen en ik moet nu voltijd aan de slag. Een bijbaantje is niet meer voldoende.
Anyways, ik ga het best missen al was ik er niet megavaak. De sfeer op de redactie was gezellig en de materie (Suriname, de Nederlandse Antillen en Aruba) vond ik vreselijk interessant. Gelukkig maakte de taart die ik vandaag mee heb genomen veel goed. Zoveel kan appel-kruimel voor iemand betekenen 🙂
Tot ziens wereldomroep. Ik kom vast nog eens terug.
X.