Vorig jaar oktober overleed mijn oma. De mensen die al langer meelezen weten dat wel. Mijn oma was nogal een keukengodin. Er stond altijd wel iets op het vuur en het was altijd heerlijk. Mijn oma’s huis was een meetingpoint voor de hele familie. Wekelijks zaten we daar met z’n velen en aten en dronken en genoten van elkaar.
Toen mijn oma echt ziek werd, werd het genieten wat minder en ook het eten. Ze kon niet meer lopen, laat staan koken. Ze vond het vreselijk! Eens toen ze in het ziekenhuis lag, met uitdrogingsverschijnselen en een hele lading drugs in haar lijf gaf ze ons de opdracht om ingrediënten te gaan halen, ze zou voor ons gaan koken. Ze was natuurlijk aan het hallucineren, maar het was toch typisch mijn oma.
Al enige tijd zit ik te filosoferen op hoe ik al die recepten voor het nageslacht ga bewaren. Ze zijn verspreid over alle hoofden van mijn ooms, tantes, nichtjes en neefjes en natuurlijk mijn ouders. Nu sta ik erom bekend dat ik wel eens een site bouw…I put 2 and 2 together en… Madam Jeanette was geboren.
De bedoeling is dat het niet alleen een familiezaak blijft, maar dat iedereen die zich geroepen voelt recepten en anekdotes deelt met het www.
Ga maar even kijken, misschien heb jij nog een mooie bijdrage.
Let op! Maybe zijn er nog bugs…laat het me maar weten!
Je bent wel een wonderkind zeg, met al die sites, die je maar eventjes bouwt. Straks word je nog beroemd met Xa4a’s receptensite.
Dat betwijfel ik 🙂 Toch vind ik het wel een leuk idee om eten met herinneringen te combineren. En helemaal tof als andere mensen hun herinneringen met me willen delen. 🙂 Ach we zien wel of er iemand reageert.
Oy. Een site die zelfs zonder content al diepgang en een geschiedenis heeft. Ik zou je hier een compliment moeten maken, maar ik weet even niet met welke formulering ik je recht zou doen.
Ik zal een paar oude keukenkoninginnen eens vragen om een paar van hun geheimen over te dragen.
Wat een leuk idee! En wat jammer dat ik nog geen ei kan koken! 😉
Maar misschien je vriend wel…? 🙂
Geweldig initiatief! Ik had de kookschriftjes van mijn oma en mijn tante thuis liggen. Ik zal mijn neven en nicht eens vragen wie die schriften nu heeft. Ik vind het echt een geniaal project!
thanks! Niet vergeten he! 🙂 Ik hou mijn mailbox in de gaten!
Xav: laat mij je wat vertellen over Marokkaanse mannen. Die worden opgevoed (lees: verwend) door hun moeders. Ergo: nee, hij kan ook niet koken! 😀
We kunnen trouwens wel allebei heel goed bestellen. Kan ik ook een menuutje van de Pakistaan submitten? 😛
hahaha als je het recept hebt wel!
🙂
Trouwens…ik had een Marokkaanse vriend en hij kookte de sterren van de hemel! Al was hij ook wel wat verwend 🙂
Suus, je moet ze ook heropvoeden. Heel subtiel, maar wel effectief natuurlijk! 8)
Hallo Xa4a,
Leuke Blogs heb je. Ik zou graag met je in contact willen komen. Ik ben een verslaggever en werk voor grootstedelijke televisie…
Kun je mij mailen?
Jermain
Ik heb jou zelfs in een keuken leren kennen, dus ik geloof onmiddelijk je binding met eten, en waar die vandaan komt. Ik ben niet zo’n keukenprinses (ik ben vooral goed in voorgekauwde recepten en kant en klare pakken) maar ik ga even speuren.
leuk! You and yours zijn overigens anytime welkom om eens een hapje in Utreg te komen doen!
@jermain Lo: Ik heb je gemailed…!
@ Xaf.. deal!
Ja, heropvoeden… Gaat zoveel tijd in zitten he? En bovendien moet je dan zelf het goede voorbeeld geven! 😉 Ik wijt het altijd maar aan de deplorabele staat van mijn keuken (geen ruimte en 0 inbouw), maar zodra ik die laat pimpen is dat argument natuurlijk ook weg!
Een Marokkaanse man die kookt??? Dan woonde hij vast niet meer bij zijn moeder thuis op dat moment!
jawel, op dat moment dus juist wel. Maar hij had ook een tijdje alleen gewoond. Hij kon ook heel goed strijken. Dat deed hij dan ook meteen voor mij, want dat weiger ik dus echt gewoon 🙂
Ja, opvoeden kost wel wat tijd en energie, maar op de langere termijn is het de moeite echt wel waard 😀 😀