Pan’s Labyrinth was een prachtig ogende film met een naar, moeilijk en vaak wreed verhaal. Naar omdat mensen zo met elkaar omgaan, moeilijk omdat een kind in grote mensen wreedheid was beland. De sprookjesachtige beelden in schril contrast tot de gebeurtenissen.

Guillermo del toro koos met Hellboy II een film waarbij de sprookjes bij sprookjes blijven. En wat een opluchting. Maar waar de fabels in Pan’s Labyrinth de grauwheid van de realiteit benadrukte, versterkt de tot film uitgewerkte fantasie van Del Toro in Hellboy II het idee dat de schepping van de geest bloeit van de mogelijkheden.

Het genre moet je aanstaan. Ben je een van die mensen die altijd roept: “Maar dat kan toch helemaal niet!” Dan ga je het druk krijgen tijdens deze film. Laat je je door conventies niet tegenhouden, dan geniet je waarschijnlijk met volle teugen van de creaturen die de revue passeren, de snelheid van het verhaal en de humor van onze grote Hellboy held.

Een aanrader wat mij betreft. Op groot scherm met THX die je om de oren slaat.