Trillende knietjes

Wat een dag. WAT EEN DAG. De hele dag opnames met lijst 0. Wat een stress. Stress, stress, STRESS. Het begon vanmorgen in Den Haag, om 10 uur in de ochtend moest ik midden in de stad, op een zeepkist een betoog houden. Pfffff, bleek ik dat gewoon echt onwijs freaking moeilijk te vinden. Bleek ik gewoon verlegen he. Trillende knietjes, trillende handen, droge mond. Alle symptomen die erbij horen. Nou ja, maandag kunnen jullie het zien. Toen ik van de kist afstapte was het eerst wat door mijn hoofd ging:”Vandaag had ik in bed moeten blijven liggen.” En ik moest nog de hele dag hé.

Naast mijn collega’s van www.ondersteboven.nl voelde ik me niet helemaal op mijn plaats. Het zijn aardige lui hoor, daar niet van. Maar ze zitten allemaal al zoveel langer dan ik in de politiek. Ik doe pas een half jaar mee. Ik zat niet bij jeugdafdelingen en ik was geen secretaris. Ik voelde me gewoon niet vertegenwoordigd in de politiek zoals het nu is. Daarom ben ik lid geworden van GroenLinks, de partij waarbij ik me het meeste thuis voel. Daarom heb ik me kandidaat gesteld. Omdat ik in mijn omgeving zag dat ik niet de enige was die zich niet vertegenwoordigd voelde. En omdat ik vaak met mensen sprak die zich door mij juist weer wel vertegenwoordigd voelden. Die zichzelf herkenden in wat ik te zeggen heb. In de ideëen en plannen die ik heb.

Maar ik ben geen politiek dier. Ik ken Den Haag niet als mijn broekzak. Ik ken Den Haag als de stad waar ik bij de Asta ging stappen of bij de Tijd. Dat maakt me onzeker.

Toch blijf ik geloven dat ik iets heb toe te voegen. Dus zet ik door. Maar ik geef toe dat ik het soms best moeilijk vind. Ik zet door omdat het belangrijk is dat die mensen die ik steeds vaker tegen kom, die mensen die zichzelf niet herkennen in de gevestigde politici ook een stem hebben. En mijn verlegenheid is daar ondergeschikt aan. Maar een nobel streven verandert jammer genoeg niks aan mijn trillende knietjes. Zo mooi is het leven dan ook weer niet 🙂

Share with your friends









Submit

Ik ben het maar hoor, niet stressen.

6 comments

  1. no stress (is makkelijk gezegd dan gedaan 😀 ) But you WILL survive and therefore represent ‘us’ 😉

    Brassas

  2. Trillende knietjes, trillende handen allemaal niet erg dat is adrenaline oftewel gezonde spanning.
    Heb ik ook vaak in mijn werk. Je gaat eraan gewend raken en dan….ga je als een speer!!!
    En dat je geen politiek dier bent…..nou misschien is dat wel wat we nodig hebben. Geen gevestigde politiek, maar een visie recht uit het hart.
    Keep on going Xav….

    Oompie

  3. Ach joh, hoe ver ligt de Asta nou bij het Binnenhof vandaan? 😉

    Lijst 0 heeft jou wel geadopteerd of niet? 😀 Het feit dat je niet al jaren meedoet, maakt jou juist puur. De rest weet waarschijnlijk al 10 jaar dat ze op die lijst willen; is dat dan overtuiging dat je iets hebt bij te dragen of zucht naar macht? Bij jou is het duidelijk het eerste en dat zien meer mensen.

  4. X, als jíj met wat je meebrengt de (nieuwe) norm niet bent… wie is het dan wel? De Melkerts van deze wereld? De carrierepoliticus? Geloof je dáár in?

    Je hebt ruimte over, X. Heb je meegekregen. Pak het op, durf ermee te spelen.

  5. @all of the above: Thanks 4 da support. Nu maar hopen dat mijn knieen het ook mee hebben gekregen 🙂

    @BTS: daar ben ik nog niet helemaal uit eerlijk gezegd. Wat vind jij?

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Share with your friends









Submit