Zo, Sinterklaas is weer voorbij….gelukkig! Op mijn werk heb ik zelfs Sint N. meegevierd. Het leek me erg onaardig om op mijn tweede dag al niet mee te doen. Nu geef ik toe dat het an sich best gezellig was. Leuke mensen, glaasje wijn, chippies en kado’s. Daar kan weinig mis gaan. Wel is bevestigd dat ik het Sinterklaas deel van de viering: dat gedoe met gedichten en geintjes echt geen drol aan vind. Ik voelde me net een alien die op een scherm naar de mensheid zit te kijken. Op mijn scherm zie ik een aantal volwassen exemplaren van het menselijke ras in rijm met elkaar praten (en over het algemeen zijn mensen nu eenmaal niet erg goede dichters, al valt dat op een webredactie dan wel weer mee), terwijl de auteur van het rijmpje bijna stikt van het lachen om een grap die mij ontgaat. Natuurlijk snap ik best dat je er niet zo naar moet kijken…maar ja, als je al meer dan 20 jaar geen Sint N. meer viert, dan is het moeilijk om er anders naar te kijken. Ik heb gewoon geen warm en fuzzy memories aan het feest en vind het dus nog steeds niet zo interessant.
Hey, but at least I tried!
Braaaaaaaafffff! Nou hoef je je er weer een heel jaar niet druk om te maken. 😉
Ach.. als je ooit aan kids begint (en gezien je verwijzingen naar biologische klokken soms :D) krijg je er vanzelf meer mee te maken en wordt het je aan alle kanten door je strot geduwd.
Wij hadden: Schoen zetten thuis. Sint op school. Sint op het buitenschoolse opvang. Sint op het kinderdagverblijf. Sint bij Bob zijn werk. De Intocht. De Club van Sinterklaas op TV. Ik vind het best leuk, maar dámn!
Dus probeer je er niet teveel tegen te verzetten.. voor je het weet heb je zelf een koter en sta je vaker oog in oog met de Man met de Mijter dan je lief is 😀
het is echt een feest voor kinderne, wij gaan meer voor kerst.
Toch best leuk zo, Sint N. vieren met je collega’s? Als er een schaap over de dam is…
Zwarte pot
“Daar wordt op de kleur geklopt, hard geklopt, zacht geklopt”, mompelt de oude Sinterklaas, die de elk jaar weer oplaaiende pietendiscussie een beetje beu is. Moet Piet zwart zijn? Is dat discriminatie?
Sint wil daar graag een stapje verder in gaan: waarom is Piet hetero? Is het niet aardig om een roze piet te hebben? Zo’n gezellige pepernootjes strooiende relnicht die zich een weg door het winkelcentrum joelt? Sint zou dat wel spannend vinden. En misschien is het aardig om de intocht wat te vervroegen. Dat Sint aankomt tijdens de Gayparade! Een spannende stoomboot vol roze pietjes in strakke matrozenpakjes. Wie stout is krijgt lekkers, wie zoet is de roe.
De Gayparade is half juli, dus dan verplaatsen we de verjaardag van de Goedheiligman naar zes augustus, zodat we half augustus de kerstbomen kunnen opzetten. Commercieel gezien een goed idee. U denkt dat het dan te warm is en de naalden uitvallen? Onzin.
Een heuse spar of den is zo verschrikkelijk achterhaald. Iedereen heeft een reeds opgetuigde kunstboom met ingebouwde lichtjes, dus het is een kwestie van neerzetten en de stekker in het stopcontact steken. Een beetje boom maakt overigens ook muziek. Terug naar de pietendiscussie! Moet Piet een hij zijn? Waarom die mannelijke superioriteit? Waarom is het altijd een lenige jongeman die elastisch over de daken klautert? Waarom geen gezellige lesbo? Zwarte Pot dus. Sint vindt het best. Hij vraagt zich al jaren af waarom hij zelf een man is. Een blanke man. Graag zou hij zich laten ombouwen tot een smakelijke negerin, en hij moet zacht lachen om zijn flauwe woordspeling ‘Sinterklaas met twee zwarte tieten’! Sint in boerka zou natuurlijk ook nog kunnen. Dat scheelt een hoop gezweet onder die broeierige plakbaard. Zou het niet eigentijdser zijn als hij Poolse Pieten had? Bijklussende Poolse Pieten. Die worden onderhands betaald, en zijn dus ook een beetje Zwarte Pieten.
Nogmaals: Sint vindt het allemaal best. Hij is moe. Doodmoe.
Vroeger had hij een leuk vak. De kinderen waren gezond bang, en hij trok poëtisch over de besneeuwde daken. Maar nu? Het is begin december en de bomen botten, kleine eendjes zwemmen in de vijver en de Keukenhof staat in volle bloei. Daar staat tegenover dat de Zwitserse en Oostenrijkse skiploegen trainen in een Limburgse kunstsneeuwhal. Sint snapt er niks meer van.
Daarbij is ook zijn paard in de war, sinds er commotie is ontstaan over het feit dat het paard van Sinterklaas altijd wit is. Wit en heteroseksueel. Er zijn diverse diervriendelijke verenigingen die een pleidooi houden voor een zwart paard. De seksuele voorkeur van het paard doet er niet toe. Soms overweegt de oude baas om zich op een dag volledig paars te schminken, en zijn Pieten hemelsblauw. Dan is het elitaire gelazer afgelopen. Hij is de enige die nog weet dat Piet zwart is van de schoorsteen. Piet is nooit een neger geweest, maar dat weten al die politiek correcte groenlinksers niet. Sint is depressief. Diep depressief.
Vorige week was hij op visite bij de familie Jaakke, de voorzitter van de Amsterdamse voetbalclub Ajax. De ontvangst was in eerste instantie allerhartelijkst. Kopje koffie, speculaasje en de preses legde uit dat hij hard werkt aan het imago van de Ajacied in het algemeen. Woorden als ‘sportief’ en ‘gevoel’ vielen. Hij vertelde ook over de slogan ‘Ik adem rood, ik adem wit, ik ben Ajacied!’
Sint sprak: “Dat jullie het voetballen verleerd zijn is al erg genoeg, maar een tweeregelig rijmpje is toch niet echt moeilijk. Welke asielzoeker bedenkt zo’n kromme regel? Waarom niet: Ik ben rood, ik ben wit en ik zit zwaar in de shit!” Dat lijkt me helderder. Jaakke keek bedremmeld. Op dat moment kwamen de kindertjes Jaakke binnen. Ze keken hun vader aan en vroegen op Gooise toon: “Wat doet die witte tyfuslijder met die kankernegers hier?” Sint had gedacht dat John zijn kinderen onmiddellijk naar boven zou sturen. Maar het tegendeel was waar. “Straattaal”, glimlachte de voorzitter, en beval de kankernegers om zijn zoontjes te belonen met een flinke hand snoep. Zo doe je dat met corpsknapen!
Citaat