Het is bijna twee uur. Morgenochtend blijft de wekker stil (althans, als ik niet vergeet om dat kolereding zo uit te zetten). Vandaag bleef de wekker ook stil. Twee dagen rust. Twee dagen weg uit de hectiek van mijn werk. Tijd om na te denken. Tijd om wakker rond te dolen door een slapend huis.
Mijn vriend en ik zijn twee jaar samen. Dat hebben we ook een beetje gevierd. Twee weken voor we twee jaar samen waren was het twee uur lang uit tussen ons. Twee lange uren, maar toch niet meer dan twee uur. Iemand kwam tussen ons in te staan. Een onbekende, die eigenlijk niet echt tussen ons in stond. Eigenlijk had die onbekende er niks mee te maken. Mijn vriend is trouw en ik ook. Maar de onbekende wist zonder dat zij zich er bewust van was toch alles wat onder de oppervlakte borrelde naar boven te stuwen.
Twee uur was het uit. Dat is nu alweer twee maanden geleden. En sindsdien horen hij en ik weer bij elkaar. Misschien wel meer bij elkaar dan ooit in die twee jaar. We praten nu over trouwen. Wat wat wat? In twee landen moeten we dat dan doen. Aruba en Nederland. Dat is dan weer het nadeel van multiculti. Maar ook wel weer leuk. Elk nadeel heb zo z’n voordeel.
We praten nu over kinderen. Twee wil hij er. Ik wil er graag vier keer een kwart. Dat bevallen lijkt me namelijk twee keer niks.
Twee mensen die al twee jaar van elkaar houden. Twee weten meer dan een. Zeg maar nee, dan krijg je er twee. Twee vliegen in één klap slaan. Twee handen op één buik.
Twee is een mooi getal.
Lief! 🙂
Hmm. Misschien komt wijsheid toch met de jaren.
Bah! 🙂
Sweet!
Dat bevallen kom je wel overheen. En anders stuur je toch aan op een ks-je 😀
Gefeliciteerd jullie twee.
Upfff, diepe zucht
Tweedehands jas, tweedegraads brandwonden, geen tweedekamerlid, ik reis tweede klas, tweedracht, tweeslachtig tweerichtingsverkeer. Maar gelukkig ook tweeverdieners, tweetalig, een tweezitsbank, tweestemmig en een tweepersoonsbed.
Sem: Ik kan bji jou vanaf mijn werkplek niet reageren (blogger wordt als niet veilig beschouwd:))Maar ik wil toch alvast even wat eigeel kwijt.
Natuurlijk is internet nooit anoniem. Dat moet jij als doorgwinterde internetter toch weten. Zonder de wens volledig anoniem te zijn is er ook niet de teleurstelling (schok) wanneer je het niet blijkt te zijn.
Mensen lezen hier ook uitgebreid over zaken die erg dicht bij mij liggen. Soms over zaken die ik niet met andere bespreek dan Mijn vriend – jouw collega!
er zijn momenten geweest dat ik heb overwogen om te stoppen. Dat het plotseling allemaal te dichtbij kwam. Dat mensen me zelfs bleken te herkennen van mijn log en dat was herkenning van een minder leuke aard dan daar met jou.
Maar hoewel ik vlagen van oninspiratie heb, zie ik at the end of the day geen reden te stoppen. Punt is dat de bezoekers en lezers leuk en onmisbaar zijn, maar dat je schrijft voor jezelf. It’s your world. En ja, je stelt je kwestbaarder op dan gemiddeld. Maar ja, mensen raken je alleen wanneer je dat toestaat.
Anyways, kom eens deze kant op. Er valt hier ook leuk te borrelen en aan mijn nieuwe eetkamertafel is het goed vertoeven!
En stoppen met Sem of met loggen of undacuva gaan….onnodig. Het leven is zo moeilijk als je het zelf maakt 🙂
Ohoh….weet jij waar mijn huis woont?
blogger wordt als niet veilig beschouwd [/quote]
symbolischer kan het niet. dank voor je woorden, je punt is duidelijk.
ik neem de bacardi wel mee.