Jezus Christus Maria Jozef in de hemel Amen (bestaan niet red.) wat wordt een mens beroerd van griep. Bibberende knietjes, kotsen alsof mijn leven er van afhangt, koorts, ingewikkelde dromen (de laatste over een Ford Mondeo, die een rijdende deken bleek te zijn…uhm). Het houdt allemaal niet over. De griepen van 2008 zijn kei- en keihard. Dit is namelijk al mijn tweede griep van dit jaar. En naar ik hoop ook meteen mijn laatste.
In Hong Kong stierven al 3 kids aan een heftige griep, zie ik net op het nieuws. No laughing matter dus. Maar ik geef toe dat mijn griep naar alle waarschijnlijkheid veel minder dramatisch afloopt. Wel met een paar kilo minder, want de afgelopen 2 dagen heb ik niet meer gegeten dan een sneetje brood en 5 dropjes. Die 5 dropjes vonden hun weg naar buiten overigens ook weer heel snel, dus misschien moet ik die niet meetellen.
Het feit dat ik niet kan eten tijdens deze individuele griep epidemie, doet mij trouwens wel vermoeden dat het een en ander volledig mijn eigen schuld is. Het is namelijk nog geen week geleden dat ik tegen mijn vriend zei: “Een buikgriepje zou helemaal niet zo erg zijn. Dan kan ik die 3 kilo kwijtraken die ik kwijt wil voor de bruiloft.”
Blijkbaar luisterde het griepcentrum in mijn lichaam mee. Want nog geen week later lig ik op bed mijn misselijkheid te onderdrukken en doet de gedachte aan eten me al rillen. Brrrrrrrr. Eigen schuld dikke bult dus. En nog maar 1,5 kilo te gaan.
Je zou ook kunnen gaan sporten ofzo…
Awwwww ik had er ook zo1 maar dan zonder kots.