De zon schijnt en de warmte valt als een warme deken over me heen. Wanneer ik in de auto stap, voel ik de hitte van de leren bekleding oncomfortabel warm tegen mijn lijf drukken.
Ik heb geen zin vandaag.
De afgelopen dagen zit ik totaal niet lekker in mijn vel. En mijn eerste reactie daarop is om even nergens zin in te hebben. Vooral niet in sporten.
Gelukkig is het vandaag rustig bij Urban Gym. Ik stap op de opwarmfiets en begin te trappen.
Pfffff. Geen zin.
Met een stralende glimlach komt Nicole me tegemoet: “Hoe is het vandaag?”
Ik ben een verschrikkelijk slechte leugenaar, maar wil tegenover haar grote glimlach niet mijn treurnis zetten, dus ik houd me op de vlakte: “Mwah!” roep ik uit, terwijl ik een gezicht trek alsof ik iets vies ruik.
Nicole begrijpt het direct. En dat deze kletskous nu opeens woordenloos is, is natuurlijk ook een dikke hint. Wanneer ik duidelijk maak dat ik er even niet over kan praten, zegt ze resoluut: “Dan gaan we gewoon lekker sporten. Komt goed.”
We lopen ÊÊn van de zalen binnen: “Wat voor muziek houd je van?”
Schoorvoetend geef ik toe dat mijn genre dancehall is. Schoorvoetend omdat ik de dikke house beats vaak door het gebouw heb horen schallen en niet verwacht dat dancehall op het muziekmenu staat.
Terwijl Shaggy me bezweert dat hij het niet was en bewijst dat dancehall ook kan, focus ik me op mijn oefeningen. Allemaal een tandje opgeschroefd en dat is goed, want het haalt me uit mijn overvolle hoofd en zet me met een uitdagende smak terug in mijn lijf.
Wanneer ik volledig afgeragd op het terrasje zit voor de sportschool, met een kopje thee en sportlimonade, voel ik me een miljard keer beter dan ik me in dagen heb gevoeld.
Met Nicole praat ik nog even na. Ik dank haar voor haar zorvuldigheid en de ruimte die ze als van nature geeft, ook als het even niet zo goed gaat.
Thuis ga ik weer in mijn bureaustoel zitten. De uren kruipen nu gelukkig niet meer voorbij, maar trekken een sportief sprintje richting einde dag.
Na mijn laatste meeting van de dag heb ik even tijd om te voelen hoe ik me voel. Fysiek moe, dat ben ik. Maar mijn hoofd is leeg.
Wat een opluchting.
