Het is bijna sinterklaastijd. Voor diegene die het vieren een gezellige avond met veel kado’s en flauwe gedichten.

Zelf heb ik weinig herinneringen aan sinterklaas. Aangezien mijn eigen ouders uit Aruba komen, werd bij ons thuis alle energie op kerst gericht.

Misschien is dat dan ook wel de reden dat ik zo makkelijk afscheid kan nemen van Sinterklaas. Het feest trekt me niet, en vooral de zwarte pieten met hun semi-surinaams accent werken op mijn zenuwen. Maar goed, als Sinterklaas een onderdeel was geweest van mijn opvoeding, had ik er misschien minder moeite mee gehad. Feit blijft toch, dat ik veel mensen tegenkom (vooral mensen met een wat minder lichte, zeg maar gerust donkere huidskleur), die ook niet erg gecharmeerd zijn door het geheel. Ik vraag me in dat kader dan ook af, of de discussie over de kwestie Sinterklaas misschien toch niet helemaal zinloos is. Als een grote groep Nederlanders (welliswaar met andere huidskleur) zich beledigd voelt door de zwarte pieten. Is het dan zo moeilijk om deze gewoon anders aan te kleden. Of in ieder geval op te houden met op stupide wijze surinaamse accenten na te doen. Of is dat in zo’n geval echt te veel gevraagd? Het argument dat Sinterklaas al zo lang bestaat en dat er daarom niks aan veranderd zou mogen worden gaat wat mij betreft niet op. Marteling bestond jaren, slavernij bestond jaren, racisme bestaat jaren, niet douchen was jaren de mode en pruiken ook. Betekent dat nou echt dat er om die reden niks mag veranderen. Omdat iets al jaren bestaat? In dat geval zou de wereld en vooruitgang stagneren. Het enige argument waar ik me enigszins wat bij kan voorstellen is dat het moeilijk is om een bepaalde jeugdsentiment op te geven. Als de pieten vanaf nu groen met blauwe stippen waren, dan wisten kinderen over een paar jaar niet beter. Het zijn namelijk niet de kinderen die de zwarte-semi-surinaamse-pieten in stand houden, die hebben wel wat beters te doen. Het zijn de ouders! Mijn advies is dan ook: Grow up!