De populaire website MySpace heeft een morbide opvolger: mydeathspace.com. Op deze etherische webbegraafplaats kunnen myspace leden die het aardse voor het eeuwige hebben verruild worden herdacht.

Om een dode op te geven heb je niks meer nodig dan een internetverbinding en een MySpace dode. 

Virtueel bladerend door de foto’s van de overleden MySpace leden bekruipt je een gevoel van onbehagen, gemixt met het verlangen om verder te bladeren. Een jonge vrouw van 23, verbrand bij een ongeluk. Een jongen van 17, neergeschoten na een ruzie. Een meisje van 20 overleden aan kanker. Een 17 jarige jongen die zelfmoord heeft gepleegd. Natuurlijk weet je dat het gebeurt, maar op Deathspace lachen de foto’s van dode jongelui je wel erg confronterend tegemoet. Want jong zijn ze, deze doden die hun sporen ook online nalaten. Gemiddel een jaar of 20, met hier en daar een uitschieter naar een midden 30.

Een waardeoordeel over de site is niet op z´n plek. Ook in de virtuele wereld leven mensen, hebben mensen lief, sterven mensen én rouwen mensen. En voor elke levensfase is er een website. Daarmee is MyDeathSpace.com niets meer dan wederom een afspiegeling van de non-virtuele wereld of in populaire termen ook wel de realiteit genoemd. Maar het spookt er wel!