I am Beowulf. De hoofdrolspeler is een blok testosteron: een opschepper, die graag naakt rondbanjert en zonder al teveel tekst. En toch is BeoWulf de beste slechte film die ik in lange tijd heb gezien. Het spektakel start met een groot (Deens) feest van koning dinges (zoek het op). De grendel, een monster dat in de grotten even verderop woont, wordt gék van het lawaai dat een dergelijk Deense party met zich meebrengt. Grendel heeft voor een monster namelijk nogal gevoelige oren…watje. Maar goed, Grendel besluit verhaal te gaan halen, the monster-way. Hij dringt de feestzaal binnen, trekt feestgangers uit elkaar, gooit ze kapot tegen de muren en vertrapt ze waar hij de kans krijgt.

Wanneer Grendel eindelijk vertrekt, is van feestvreugde nog maar weinig over. De koning (dinges weet je nog wel) sluit de zaal en wacht op een held: Beowulf.

Voor wie the 300 heeft gezien (shame on you): dit is ook wel een mannenfilm. Maar Beowulf is zó overdreven en je moet er zó om lachen, dat het zomaar wél leuk is. Een belangrijk verschil met een 300 of ook Gladiator is dat beowulf een animatiefilm is. De makers hebben de gezichten van de echte acteurs wel in de karakters verwerkt (Anthony Hopkins, Angelina Jolie etc.), maar het blijft computer animatie. Als je slim bent, kijk je (net als ik) Beowulf in het Imax theater. Daar zie je het een en ander niet alleen levensgroot, maar ook nog eens in 3D en ik kan je vertellen dat het dan een hele belevenis is.

De Imax 3D versie van Beowulf MOET je zien. Ik heb in lange tijd niet zo genoten!