Ik ben sinds enige tijd project lijer internet op mijn werk. Twee leuke en interessante projecten vallen onder mijn verantwoordelijkheid. Althans, een ervan is officieel een project en de ander is stiekem ook een project, maar alleen noemt niemand het zo. Daarnaast doe ik ook nog eindredactie (zo’n 70 pagina’s per week als het tegenzit). Je snapt um, ik heb het er maar druk mee.  Nu heb ik wel vaker een klein projectje in handen gehad, maar dat was dan eigenlijk niks bijzonders. Deze projecten zitten vol afhankelijkheden. Van mijn project naar andere projecten en andersom, het is een waar feest. En niet alleen dat, mijn projecten zitten op HET KRITIEKE PAD (bulderende stem aub). Oftewel als mijn projecten niet goed gaan, kijken wel meer mensen érg op hun neus.

Omdat er naast mijn projecten nog eens tig projecten lopen (een en al projecterij bij ons) hebben we eens per week …. je raadt het al PROJECTOVERLEG. Dat is een bijeenkomst waarbij alle project-lijers elkaar op de hoogte brengen van hoe fantastisch ze het allemaal wel niet geregeld hebben. Althans, dat is het eerste halfuur. Het tweede deel wordt besteed aan het in de schoenen schuiven van verantwoordelijkheid bij elke andere persoon behalve jezelf. En hoe KRITIEKER het pad, hoe genadelozer dit ritueel wordt.

Bij het laatste overleg moest ik opeens denken aan een oud boek van Maarten Toonder. Mijn moeder had alle Bommelboeken en in mijn jeugd heb ik ze daadwerkelijk verslonden. Het overleg deed mij denken aan een verhaal dat ging over de sloven. Wezentjes die alles voor je doen zolang je hun “hachjes” in je bezit hebt. Bommel – die een echte heer is – probeert de sloven zelfstandig te laten denken, maar dat mislukt natuurlijk jammerlijk- hij heeft nu eenmaal hun hachjes en ze dus in zijn macht. Nu wil ik daarmee niet zeggen dat projectlijers sloofjes zijn. Soms lijken ze überhuapt meer op Bommel’s bovenbazen, maar hachjes hebben ze zeker. En het spel waarbij ze alles op alles zetten om hun hachje te redden, heeft wel wat Bommeliaans.

Ik denk dat ik morgen maar eens Selexyz (wat een stomme naam) binnenstap. Een boek over hachjes op de kop tikken. Misschien leer ik er nog wat van. Over hoe ik me drukker moet maken om mijn eigen hachje bijvoorbeeld. Want dat lukt me nog niet zo. Ik maak me er vooralsnog vooral druk om dat we iets goeds neer aan het zetten zijn. Mijn hachje kan namelijk wel wat hebben.