Het is begonnen. De pil is de deur uit en de ovulatiecalculator opgenomen in mijn favorieten. Het lange (niet geheel inactieve) wachten is begonnen. Hoe lang het zal duren. Twee maanden zoals bij die ene vriendin. Zes maanden zoals bij mijn moeder. Zes jaar zoals bij die ene collega. Of lukt het helemaal niet zoals bij sommige andere “oudere moeders,” de groep waar ik al sinds mijn 30ste bij schijn te horen.
Na mij eerst maandenlang druk te hebben gemaakt over de nachtmerrie die de bevalling heet. Heb ik nu een nog onbekende periode om me nog drukker te maken over dat wat men vruchtbaarheid noemt.
Voor het geval dat, heb ik samen met mijn vriend waarmee ik nu getrouwd ben al besproken wat we doen als het allemaal niet meezit. Niet meteen opgeven hoor. Maar wat niet kan, kan niet. Accepteren dan maar. Makkelijker gezegd dan gedaan. Maar dat zien we eventueel dan wel weer.
Voor nu staan alle deuren nog open. Wanneer ik me wel echt zorgen moet gaan maken weet ik niet. Ik hou het voorlopig op een jaar. Maar ik hoop natuurlijk dat het zo ver niet komt. Even de kalender checken dan maar.
Spannenddddddddddddd! Ik hoop van harte dat je teiltje heel snel dienst gaat doen!!!
Bij mij lukte het na respectievelijk na twee maanden, één maand en vier weken. Met elk kind lukte het beter. Ik zal wat vruchtbaarheid jouw kant opgooien.. je weet maar nooit. En oh ja, ik begon ook pas op mijn dertigste, dus misschien is dat juist wel een mooi moment.
Ik hoop het, al ben ik alweer bijna 33 he…ik heb je vruchtbaarheid overigens opgevangen en koel bewaard…dat je het even weet! 🙂
Tuurlijk! Als je nog meer vruchtbaarheid nodig hebt hoor ik het wel, dan gooi ik nog wat jouw kant op. Ik heb het niet meer nodig tenslotte 😀
(ps: ik was 35 toen ik zwanger raakte van nummer drie)
Wel genoeg oefenen he..ik wacht op mijn neefje of nichtje :D:D