Wat is het toch met spiritualiteit en geloof dat ik me er zo aan erger. “Er moet iets zijn.” Waarom moet er “iets” zijn. Kan er niet gewoon niets zijn? Kan je niet gewoon doodgaan en weg zijn als je het eenmaal bent. Kan het niet gewoon zijn dat je helemaal geen ziel hebt en het leven geen enkele zin heeft anders dan de zin die jij eraan geeft?  Kan het niet gewoon zijn dat toeval wél bestaat. Dat de kans 1 op de miljoen is, maar daarmee dus toch 1 en helemaal niet onwaarschijnlijk als het gebeurt. Is dat echt zo onmogelijk? Natuurlijk niet, het is namelijk exact dat wat we weten: het leven heeft geen vooraf gedefinieerd doel en als je doodgaat ben je gewoon weg. Niks meer en ook niks minder.

Ik word zo moe van mensen die “geloven”. Wat heb je daar nou aan. Nou ja, laat ik eerlijk zijn, je kan er best wat aan hebben. Maar dat vind ik geen excuus om tegen jezelf te liegen. Vele afleveringen van Idols hebben ons dat allang geleerd. De talentloze meisjes en jongens die daaraan meededen hadden en hebben er vast van alles aan dat ze denken te kunnen zingen. Het is echter niet aan te raden om een leugen te leven. Je hebt maar 1 leven weet je. Wil je die dan niet in het gezelschap van de waarheid doorbrengen. Het moedwillig tegen jezelf liegen is zonde van dat ene leven dat je hebt.

En als je liegt – beste spiritualist of gelovige- wees dan consequent. Als God bestaat, bestaan kabouters ook. Want waarom zou het ene onbewezene bestaan en het andere niet.

Kijk, wat mij betreft is wetenschap een kamer. Een hele interessante kamer zelfs. Eentje die kan uitbreiden bij elk nieuwe inzicht namelijk, maar wel een afgesloten ruimte. Buiten die ruimte bevindt zich geloof. En als je eenmaal de deur opendoet naar geloof (een wereld zonder bewijs of logica) dan is de deur ook echt open. Dan geloof je in eenhoorns, kabouters en sinterklaas. Want waarom het ene wel en het andere niet. En natuurlijk is dat kort door de bocht. In die zin, dat zelfs wetenschap niet altijd exact is. Maar wetenschap is kritisch, beweegt zich langs bepaalde regels en is er op ingericht zichzelf ter discussie te stellen. Geloof daarentegen beweegt zich langs cirkelredeneringen bedoelt om het gelijk van het geloof in kwestie te bevestigen.

Al dat “ik voel dat het zo is” en “ik snap niet hoe dat kan, dus er moet meer zijn” werkt me weer eens op de zenuwen. En als dat nog niet erg genoeg is kijken gelovigen ook nog eens bijzonder superieur uit de ogen bij het uiten van dit soort nonsense. Jongens wat word ik moe van deze mensen. Ik wens iedereen compleet atheïsme toe. Of ik nou gelijk heb of niet, het zou zoveel minder gezever opleveren.