Weet je wat ik nou echt een fantastische uitvinding vind?

De eiersnijder (zeg eiersneier)

Je weet wel, zo’n supergadget waar je een gekookt (en gepeld) eitje in kan leggen en in plakjes mee kan snijden. Simpel, maar geniaal.

Minder geniaal vind ik het type mens dat de eigen incompetentie en feitelijke luiheid ten koste van anderen verbloemt. Dit type mens – vaak collega – leest weinig, tenzij de titel van een boek het woord “rat” bevat. In dat geval heeft hij het biblio-excuus uitgebreid bestudeerd. Dit bestuderen is voor dit bijzonder wijdverbreide type dan ook direct de laatste daad waarbij enige inspanning van hun kant kwam.

Elk erop volgend moment is erop gericht zo min mogelijk te doen en daar zo luid mogelijk over te zijn. Én zo min mogelijk gêne voelen, bij zo lui mogelijk zijn. Dat daar anderen voor moeten opdraaien (tsja, het werk moet toch af) is “all in the game”. En bij gratie van de welwillendheid van die anderen komt deze aartsluie rat er dan ook mee weg.

Zij spelen het cc-spelletje (lees) alsof het een olympische sport betreft. En weten precies het juiste moment te kiezen om bobo A, B of C of een combi hiervan in het cc-vakje te plaatsen.

Zo glibberig als een aal. Zo lui als een kat op een zomerse dag. Zo vals als een hongerige hond…..Doe mij maar liever een eiersnijder. Daarvan weet je tenminste wat je eraan hebt.