Het is zondagavond en bijna 11 uur. En hoewel ik voor mijn gevoel de hele dag heb geslapen, ben ik van plan om over een minuut of 10 mijn tanden te poetsen, te flossen, mijn gezicht te wassen en richting bed te strompelen. Wat een rituelen bouwt een mens op zo met de jaren. Dacht je ooit nog weg te komen met al je make-up nog op je porem, naarmate je ouder wordt begin je je te realiseren dat je niet zomaar alles met je lijf kunt doen en hopen dat het allemaal goed blijft zitten.
Dat je gebit niet geheel uit zichzelf stralend wit en ongeschonden blijft. Dat je haar niet altijd in volle bloei blijft dansen en dat je af en toe moet sporten als je niet wilt dat je buik het van de rest van je lichaam wint. Waar je vroeger niet voor 2 uur je boek dichtsloeg om dat toch maar te gaan slapen, weet ik tegenwoordig niet meer hoe middernacht eruit ziet op een doordeweekse avond.
We worden oud.
Ja. Oud worden is vermoeiend.
Dat van dat haar heb ik ook gemerkt.
Wijsheid komt met de jaren. Jaja, dat zal wel. Maar het heeft vooral veel nadelen. Precies zoals je zegt.