Het mooie van ouder worden is dat je zo nu en dan iets doet wat je nog nooit hebt gedaan. Zo was ik tot 2 jaar geleden nog nooit in Cuba geweest en had ik tot 3 jaar geleden nog nooit bij een bank gewerkt. Ik bedoel maar. En ook vanavond was ik op het avontuurlijke pad.

Op weg terug van een bezoek aan Helmond (Helmond? Ja, Helmond) stopte ik – samen met mijn vriend waarmee ik getrouwd ben, bij een benzinestation. Dat doe je wel eens als je aan het rijden bent. Niks bijzonders dus. Behalve dat we met z’n tweeen aankwamen bij de Shell en met z’n vieren wegreden.

“Ga je toevallige naar Utrecht?” Vroeg de ene lifter.

“Ja,” zei ik enigszins onenthousiast.

“Je klinkt erg onenthousiast” merkte de andere lifter dan ook op.

“Vraag maar aan hem als jullie meewillen” zei ik daarop en wees naar de vriend waarmee ik getrouwd ben.

Voor we het wisten zaten we met z’n vieren in de auto. En het viel allemaal mee. Heel even had ik de twee lifters ervan verdacht dat ze zouden stinken. I know, slaat nergens op. Maar toch had ik het stiekem gedacht. Maar de beide heren bleken vriendelijk, gezellig, grappig en goed in liften. In zo’n 6,5 uur waren ze vanaf Parijs naar Utrecht gelift. Not bad. Ik heb mensen in hun eigen auto er langer over zien doen.

Al met al viel het meenemen van lifters op alle fronten mee. Ze waren geen serimoordenaar, dood of ondood. Maar het allerbelangrijkste: ze roken redelijk neutraal. Ouder worden valt best mee.