Het is dag 3 en nog steeds is het vol te houden. Vandaag moet ik het doen met een vers groentesoepje in de avond en de rest van de dag niet echt iets.

Omdat ik overmoedig was op dag 2, bestaat mijn avond uit een sessie HITT-it. Oftewel een uur lang jezelf afbeulen met afwisselend cardio en krachttraining.

Een leuke afwisseling op de 20 minuten fietscardio die ik nu dagelijks doe.

Mijn HiTT-les start om 20.30. Maar om 19.00 uur ben ik al aan het soezen op de bank. Ik besluit dan ook om maar gewoon vroeg te gaan. Ik kleed me om en rijd richting sportschool.

Eenmaal daar is er al een groep bezig. Zwetend sporten ze keihard op de opzwepende muziek van de ingevlogen deejay.

IK ben sportief, fluister ik nog maar eens tegen mezelf, want een beetje nerveus word ik inmiddels wel.

Wanneer het dan eindelijk zo ver is, start ik – uit gemak – op de assault bike. Ik versta eerst de soul-bike en dat vind ik een betere benaming. Het ding ontneemt je namelijk je ziel.

Voor wie het niet kent: het is een fiets, die werkt op jouw beweging (in plaats van elektra) en die je in beweging moet houden met zowel je armen als benen.

Haat!

Na een onmogelijk aantal rondes assault bike (steeds 1 minuut beuken, dan 25 seconden rust), is het tijd voor krachttraining.

De kettlebell, halters, tillen en rekken. Ik doe het allemaal. Inmiddels zweet ik me leeg, maar nog steeds gaat het goed.

Weer een onmogelijk aantal rondes en squats verder, is cardio weer aan de beurt. De loopband dit keer.

En daar stopt het. Opeens piekt het misselijke gevoel dat ik al een tijdje heb en de groentesoep in mijn buik houdt zich vast alsof z’n leven ervan afhangt.

Met moeite ga ik niet over mijn nek. Duizelig en misselijk ga ik buiten op een stoel zitten. Niet erg overigens, maar net een beetje te veel.

De rest van de les zit ik uit.

De volgende Ochtend weeg ik 500 gram minder dan de dag ervoor en ben ik nog eens een centimeter kwijt.

Dag 4 is begonnen.