De beste filmervaring is wanneer je weinig verwacht, maar de film gewoon megagoed blijkt te zijn. V for Vendetta is zo’n film. Ik had op tv wel wat voorstukjes gezien, maar het leek niet meer dan een actiefilm met een kerel met een vaag masker op.

Maar toen ik gisteren eindelijk (uit eindeloze verveling) besloot om V for Vendetta toch maar eens te kijken, bleek de film veel m eer dan dat. Een filosofische, intellectuele versie van de actiefilm waarin je zo af en toe niet eens aan ziet komen wat er gaat gebeuren. Dat op zich is al bijzonder, want als je al honderden films hebt gezien, moet de regisseur wel van goede huize komen om je nog te verrassen. V for Vendetta verhaalt over de not-so-far-away-future. Een toekomst die verdacht veel lijkt op het beeld dat ooit in de jaren ’40 is geschetst van het jaar 1984. In die toekomst corrupte machthebbers die ooit het terrorisme hebben gebruikt om hun grip op de bevolking – in naam van het geloof en uiteraard voor iedereens bestwil – tot verstikkingsniveau te verstevigen.

Komt je bekend voor? Dat zal je wel vaker hebben wanneer je deze film ziet. Alle foute bozo’s komen aan bod: Amerika, Bush, de farmaceutische industrie. Dat maakt het ook zo’n goede film, hoewel het verhaal enerzijds bizar aandoet, is het als je even stil bent en nadenkt helemaal niet zo onrealistisch als de man met het masker in eerste instantie doet vermoeden. Ik weet niet zo goed hoe deze film het in de bioscoop heeft gedaan. Ik kan me voorstellen dat de bezoekers wegbleven (maar misschien heb ik het mis). Voor de echte actieliefhebber is deze film een drama: er wordt VEEL te veel gepraat. En de liefhebber van de wat zwaardere films herkennen deze waarschijnlijk niet als zodanig. Toch kan ik het iedereen aanraden om deze film in huis te halen. two opposable thumbs up!