Het hele weekend logloos. Volgens mijn hoster was het iets met useraccounts en bla bla bla (dat laatste verstond ik althans). Het enige wat ik weet is dat zelfs mijn FTP plekkie verontrustend leeg was. Vanmiddag wisten ze het op te lossen. Maar 3 lange dagen lag ik eruit.

Niet dat ik nou logverslaafd ben. Niet dat ik nou net toevallig dit weekend mijn allerbelangrijkste log wilde schrijven. Maar na 7 jaar loggen (jezus), raak je gewoon gewend aan je eigen online presence.

Ik geef toe dat er ook heel even een andere gedachte was. Een fantasietjes waarbij mijn log offline bleef en ik nooit meer een stukje zou schrijven en dus ook nooit meer het idee had dat ik een stukje moest schrijven. Maar die gedachte verdween al snel. Schrijven moet ik nooit. Als ik geen zin heb schrijf ik gewoon niks. Maar als ik wel wat wil schrijven is het wel zo lekker dat ik daar mijn eigen kleine webstekkie voor heb.

In de loop van de tijd zijn bezoekers gekomen en gegaan. Van bijna 1000 bezoekers op het hoogtepunt, terug naar iets meer dan 100 nu ik het vaak te druk heb buiten het web om, om hier te komen kakelen. Maar dat is helemaal niet erg. Mijn eerste droeg de naam Egotrip. Niet omdat ik mezelf nou zo fantastisch vond, maar meer omdat dat precies is wat persoonlijke sites zijn; egotrips. Kijk mij, kijk mijn hond, kijk mijn huis, kijk mijn kids, kijk mijn mening. Kijk mij.

Maar ook dat is helemaal niet erg. Zo heel af en toe is een dergelijke hond namelijk best leuk. En een kijkje nemen in iemands huis is ook niemand slechter van geworden. De kids van anderen hebben ook zo hun momenten. En zelfs andermans mening kan soms iets bijdragen. Al met al is zo’n egotrip helemaal niet zo erg als de reacties die ik op mijn naamgeving kreeg doen voorkomen.

Anyways, ik ben blij dat mijn log weer heel is. Misschien heb ik niet altijd wat zinnigs te zeggen, maar ik heb het met het loggen nog steeds naar mijn zin. Op naar de volgende 7 jaar. En wie weet gaat het dan op termijn ook over mijn koter(s).